بهترین دارو برای سندروم پای بیقرار

قرص سندرم پای بیقرار کلینیک سندروم پای بیقرار آیا سندرم پای بیقرار خطرناک است سندروم پای بیقرار و درمان سندروم بیقراری پا با طب سنتی سندروم پای بیقرار تبریزیان سندروم پای بی قرار کمبود ویتامین دکتر متخصص سندروم پای بی قرار

احساس ناخوشایند در “سندرم پای بیقرار” معمولاً در نرمه ساق پا اتفاق می‌افتد اما می‌تواند در هر جای اندام تحتانی از مچ پا گرفته تا ران احساس شود؛ این احساس معمولاً وقتی رخ می‌دهد که بیمار دراز می‌کشد، یا برای مدت طولانی می‌نشیند …

برای درمان سندروم پای بی قرار دوش آب گرم بگیرید:
حمام کردن با آب گرم قبل از خواب، باعث آرامش و راحت تر خوابیدن شما می شود. همچنین علائم سندرم پای بیقرار را کاهش می دهد.

نخوردن مواد کافئین دار برای درمان سندروم پای بی قرار:
احتمالا متوجه شده اید که مصرف قهوه، چای، کاکائو و نوشابه سیاه به علت داشتن کافئین باعث می شود کمی احساس انرژی و شادابی کنید، ولی علائم سندرم پای بیقرار را بدتر می کنند، حتی بعد از چند ساعت پس قبل از خواب این مواد را نخورید.

راه‌های درمان پای بی‌قرار

این متخصص طب‌سنتی با اشاره به اینکه برای درمان بی‌قراری پاها کافی است دیرتر بخوابید، اضافه کرد: با توجه به اینکه سندرم پای بی‌قرار باعث سخت خوابیدن می‌شود، برای داشتن خواب عمیق، کمی دیرتر به رختخواب بروید و صبح‌ها بیشتر بخوابید. ساعات خواب صبح می‌تواند از بهترین ساعات استراحت شما باشد که بر همین اساس بیشتر افراد بزرگسال نیاز به 7 تا 9 ساعت خواب شبانه دارند.

قبل از خواب پاهای خود را ورزش دهید

وی در پایان توصیه کرد: انجام کمی حرکات کششی قبل از خواب می‌تواند مفید باشد. برای کشش ساق پا، پای چپ خود را کشیده و عقب ببرید و پای راست خود را از زانو کمی خم کرده و جلو بیاورید. می‌توانید دستان خود را روی ران پای راست خود و یا دیوار قرار دهید. این حرکت را برای پای دیگر خود تکرار کنید. کشش ساق پا باعث می‌شود بتوانید مدت بیشتری بنشینید.

برای درمان سندروم پای بی قرار به طور عمیق نفس بکشید:
فشار روحی و جسمی، علائم سندرم را بدتر می کند پس با تنفس آرام و عمیق، گرفتگی عضلات خود را برطرف کنید ؛ شما همچنین می توانید قبل از خواب، در یک اتاق کم نور به یک موسیقی آرام گوش دهید.

ماساژ پا برای درمان سندروم پای بی قرار:
ماساژ دادن ساق پاها قبل از خواب می تواند علائم سندرم را کم کند و بهتر بخوابید ؛ شما و یا یکی از اعضای خانواده تان می تواند این کار را برای شما انجام دهد.

سندرم پای بیقرار در حقیقت نوعی اختلال است که سبب احساس بیقراری در پاها می‌شود و به صورت گزگز، مورمور، سوزش، درد و کشش یا احساسی مثل حرکت حشرات روی پوست بروز پیدا می‌کند. این احساس بیشتر در شب و زمان خواب یا نشستن و استراحت رخ می‌دهد و سبب بی‌قراری و اختلال خواب در فرد می‌شود چرا که فرد مبتلا به این سندرم مجبور است مرتب پایش را تکان دهد یا بکشد. سندرم پای بیقرار در زمان استراحت یا نشستن طولانی مدت و عدم تحرک بیش از هر زمان دیگری خودش را نشان می‌دهد و در مواقع خستگی و عدم استراحت به اوج خودش می‌رسد. سندرم پای بیقرار در زنان بیشتر از مردان شیوع دارد و علیرغم این‌که منشا اصلی آن به طور قطعی مشخص نیست اما گاهی منشاء ارثی دارد.

برای درمان “سندرم پای بیقرار” می‌توان از راهکار زیر استفاده کرد:
ــ حجامت از بین دو کتف و ساق پاها و نیز حجامت قوزک خارجی پاها به‌فاصله 40 روز بسیار مفید است؛‌ زالودرمانی به‌ترتیب زالودرمانی پشت گوشها، گودی کمر روی استخوان دنبالچه، زالودرمانی روی ساق پاها، زالودرمانی روی قوزک خارجی پاها با فاصله هر 40روز انجام شود؛ فصد رگ باسلیق دستها برای درمان اوجاع مفاصل اندامهای پایین دست بسیار مؤثر است.
ــ شربت سرکه‌انگبین 1/3 لیوان + عرق کاسنی 2/3 لیوان را مخلوط کرده به‌مدت 40 تا 70 شب میل شود؛ هر روز صبح ناشتا در یک لیوان عرق کاسنی یک قاشق غذاخوری تخم خاکشیر ریخته میل شود.
ــ دمنوشهای زیر بسیار مناسب هستند: در یک لیوان جوشانده گل ختمی، 3 قاشق غذاخوری آب زرشک ریخته و روزانه یک تا دو لیوان میل شود؛ دمنوش آویشن 3 قاشق غذاخوری + 19 عدد عناب روزانه یک تا دو لیوان میل شود؛ دمنوش اسطوخدوس + گل گاوزبان + سنبل الطیب + لیموعمانی هر8 ساعت یک لیوان میل شود.
حمزه سام دلیری؛ پژوهشگر و مدرس طب سنتی ایران

پیش‌زمینه و هدف: سندرم پای بی‌قرار یک اختلال حسی حرکتی شایع است که با احساس ناخوشایند در پاها به‌خصوص در هنگام استراحت مشخص می‌شود. این عارضه در بین بیماران کلیوی مرحله آخر شایع است. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر اسیدفولیک و مقایسه اثر آن با گاباپنتین در درمان سندرم پای بی‌قرار در بیماران همودیالیزی می‌باشد.
مواد و روش کار: در این مطالعه که به‌صورت کارآزمایی بالینی دوسویه کور و تصادفی انجام شد ابتدا تمام بیماران همودیالیز ۱۵-۶۵ ساله بیمارستان شریعتی به‌وسیله کرایتریاهای تشخیصی که توسط گروه بین‌المللی سندرم پای بی‌قرار (IRLSSG) ارائه شده بود ازنظر سندرم پای بی‌قرار غربالگری شدند (۳۵ نفر) و سپس به‌تصادف ۳۰ نفر بیمار دارای این سندرم که تحت همودیالیز منظم قرار داشتند انتخاب و به‌صورت تصادفی به ۲ گروه تقسیم شدند و تحت درمان با گاباپنتین و اسیدفولیک به مدت ۸ هفته قرار گرفتند. شدت سندرم در هر دو گروه توسط پرسشنامه بین‌المللی سندرم پای بی‌قرار قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت و نهایتاً اطلاعات به‌دست‌آمده توسط نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شد.

یافته‌ها: میانگین نمره بین‌المللی سندرم پای بی‌قرار قبل و پس از مداخله در گروه گاباپنتین برابر با ۸.۴۲ ± ۲۶.۹۳ و ۱۳.۵۶ ± ۱۷.۸۷ و در گروه اسیدفولیک برابر با ۱۰.۹۱± ۱۶.۸۲ و ۱۱.۲۲ ± ۱۰.۷۳ گزارش شد. بنابراین آزمون تی زوجی تفاوت معناداری بین میانگین نمره IRLS قبل و پس از مصرف هر دو دارو نشان داد و میانگین نمره IRLS پس از مصرف این داروها به‌طور معناداری کاهش داشته است. میانگین نمره IRLS در گروه مصرف‌کنندگان داروی اسیدفولیک بعد از مصرف دارو به‌طور متوسط ۸.۳۳± ۶.۱۳ واحد کاهش داشته و در گروه مصرف‌کنندگان داروی گاباپنتین میانگین نمره IRLS بعد از مصرف دارو به‌طور متوسط ۸.۳۳ ± ۹.۰۷ واحد کاهش داشته است. بنابراین نتیجه آزمون تی مستقل تفاوت معناداری بین میانگین کاهش نمره IRLS قبل و بعد از مصرف دارو بین دو داروی گاباپنتین و اسید فولبک نشان نداد (۰.۰۵P>). درنتیجه میزان اثر دو دارو در کاهش نمره IRLS تفاوت معناداری نداشته است.
بحث و نتیجه‌گیری: اسیدفولیک به‌عنوان یک داروی ارزان و کم عارضه می‌تواند به‌عنوان درمان اصلی و یا مکمل در کنار درمان‌های دیگر در بیماران همودیالیز مبتلا به سندرم پای بی‌قرار مورداستفاده قرار گیرد.

داروها
بعضی از داروها موجب بروز یا بدتر شدن علائم سندرم پای بیقرار می‌شوند، ازجمله:
آنتی‌هیستامین‌های قدیمی مانند دیفن هیدرامین (Benadryl)؛
داروهای ضد تهوع مانند متاکلوپرامید (Reglan) یا پروکلرپرازین (Compro)؛
داروهای ضدروان پریشی (antipsychotic) مانند هالوپریدول (Haldol) یا الانزاپین (Zyprexa)؛
لیتیوم کربنات (Lithobid)؛
مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند فلوکستین (Prozac)، سرترالین (Zoloft) یا اس‌سیتالوپرام (Lexapro)؛
داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای (tricyclic antidepressants) مانند آمی‌تریپتیلین (Elavil) یا آموکساپین (Asendin)؛
ترامادول (Ultram)؛
لووتیروکسین (Levoxyl).
حتما پزشک خود را از تمام داروهایی که مصرف می‌کنید (چه داروهای تجویزی و چه داروهای بدون نیاز به نسخه) آگاه کنید. در مورد اینکه آیا این داروها می‌توانند سندرم پای بیقرار شما را بدتر کنند (به‌ویژه اگر هر یک از داروهای فهرست شده در بالا را مصرف می‌کنید) با پزشک خود صحبت کنید.

موثرترین دارو‌ها برای درمان سندروم پای بیقرار
شریفی پور یادآوری کرد: از جمله دارو‌های موثر برای درمان سندروم پای بیقرار می‌توان به آگونیست‌های دوپامینی مانند «پرامی پکسول» و «روپیرینول» اشاره کرد، در کنار مصرف این دارو‌ها زیر نظر پزشک می‌توان از دارو‌هایی دیگر مانند «گاباپنتین» و «پرگابالین» هم برای کنترل علائم این سندروم کمک گرفت، مبتلایان به سندروم پای بیقرار باید توجه کنند که برخی درمان‌های طب سنتی مانند زالو درمانی و حجامت در رفع مشکل آنها موثر نیست.

داروهای دوپامینرژیک
داروهای دوپامینرژیک موجب افزایش آزادسازی دوپامین (از پیام‌رسان‌های عصبی) در مغز می‌شود. دوپامین ماده‌ای شیمیایی است که به فعال کردن حرکات طبیعی بدن کمک می‌کند. اثرگذاری داروهای دوپامینرژیک به این دلیل است که سندرم پای بیقرار با وجود مشکلاتی در تولید دوپامین در بدن مرتبط است.

داروهای دوپامینرژیک احساسات ناخوشایندی را که درنتیجه‌ی سندرم پای بیقرار در پا ایجاد شده است، درمان می‌کنند. لوودوپا (Levodopa) و کاربی‌دوپا (carbidopa) از داروهای دوپامینرژیک معمول هستند.

سازمان غذاوداروی آمریکا (FDA) ۳ داروی دوپامینرژیک زیر را برای درمان موارد سندرم پای بیقرار اولیه‌ی متوسط تا شدید تأیید کرده است:
پرامی‌پکسول (Mirapex)؛
روپینیرول (Requip)؛
روتیگوتین (Neupro).
گرچه داروهای دوپامینرژیک موجب بهبود علائم سندرم پای بیقرار می‌شوند، ولی استفاده‌ی بلندمدت از آنها موجب بدتر شدن علائم می‌شود. این پدیده تقویت (augmentation) نام دارد. پزشکان معمولا برای به تأخیر انداختن این مشکل، این داروها را در پایین‌ترین دُز ممکن تجویز می‌کنند.

به‌علاوه اثربخشی این داروها درطول زمان کاهش می‌یابد. برای به تأخیر انداختن یا جلوگیری از هر دو مشکل، پزشک می‌تواند ترکیبی از داروهای دوپامیرژیک و سایر انواع داروهای درمانی سندرم پای بیقرار را تجویز کند.

گاباپنتین (Gabapentin)
چهارمین دارویی که سازمان غذاوداروی آمریکا برای درمان سندرم پای بیقرار تأیید کرده است، گاباپنتین (Horizant) نام دارد. گاباپنتین از داروهای ضد تشنج است. داروهای ضدتشنج در درمان درد، اسپاسم عضلانی، نوروپاتی و علائم روزانه مؤثرند. مشخص نیست که گاباپنتین چطور موجب کاهش علائم سندرم پای بیقرار می‌شود، ولی مطالعات نشان داده است که مصرف این دارو مؤثر است.

در مطالعه‌ای ۲۴ فرد مبتلا به سندرم پای بیقرار به مدت ۶ هفته با گاباپنتین یا دارونما تحت درمان قرار گرفتند. خواب افرادی که از گاباپنتین استفاده کرده بودند، بهبود پیدا کرد و حرکات پای ناشی از سندرم پای بیقرار در آنها کاهش یافت، ولی این نتایج در افرادی که از دارونما استفاده کرده بودند، مشاهده نشد.

در مطالعه‌ی دیگری مصرف گاباپنتین با مصرف روپینیرول (یکی از داروهای مورد تأیید سازمان غذاوداروی آمریکا برای درمان سندرم پای بیقرار) مقایسه شد. در این مطالعه ۸ فرد مبتلا به سندرم پای بیقرار به مدت ۴ هفته یکی از این داروها را مصرف کردند. هر دو گروه به سطوح مشابهی از کاهش علائم سندرم پای بیقرار رسیدند.

بنزودیازپین‌ها (Benzodiazepines)
بنزودیازپین‌ها داروهایی هستند که از آنها برای درمان اضطراب و مشکلات خواب استفاده می‌شود. این داروهای آرام‌بخش موجب می‌شوند که افراد دارای علائم مداوم و خفیف سندرم پای بیقرار به خواب بروند. معمولا کلونازپام (Klonopin) و سایر انواع بنزودیازپین‌ها همراه با داروهای دیگر برای افراد مبتلا به سندرم پای بیقرار تجویز می‌شود. گرچه این داروها موجب بهبود علائم سندرم پای بیقرار نمی‌شوند، ولی تأثیر آنها بر بهبود خواب به افراد مبتلا به سندرم پای بیقرار کمک بزرگی می‌کند.
رستوریل (Restoril) یا تمازپام (temazepam)، زاناکس (Xanax) یا آلپرازولام (alprazolam) و کلونوپین (Klonopin) یا کلونازپام (clonazepam) نمونه‌هایی از این داروها هستند.

اپیوئیدها و داروهای مسکن
معمولا از اپیوئیدها یا داروهای مخدر برای درمان درد استفاده می‌شود. در بعضی موارد و معمولا زمانی که سایر داروها مؤثر نیستند یا موجب پدیده‌ی تقویت می‌شوند، می‌توان با دقت و در دُزهای پایین، از اپیوئیدها برای کمک به درمان سندرم پای بیقرار استفاده کرد.
کدئین و پروپوکسی‌فن (propoxyphene) از داروهای مخدر با دُز پایین هستند، ولی اکسی‌کدون هیدروکلراید (oxycodone hydrochloride)، متادون هیدروکلراید (methadone hydrochloride) و لورفانول تارترات (levorphanol tartrate) از داروهای مخدر معمول با دُز بالا به‌شمار می‌روند. ایبوپروفن نیز یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) است که می‌تواند به برطرف شدن علائم خفیف کمک کند. اکسی‌کدون/ نالوکسان با انتشار طولانی‌مدت (prolonged-release oxycodone/naloxone) (تارجیناکت، Targinact) نیز از اپیوئیدهایی است که به کاهش علائم سندرم پای بیقرار و بهبود خواب کمک می‌کند.
بر اساس جدیدترین دستورالعمل‌های تنظیم شده برای مصرف اپیوئیدها، استفاده از این داروها باید آخرین راه‌حل باشد. به‌علاوه، به دلیل خطر استفاده‌ی نادرست و وابستگی به این داروها، مصرف آنها باید تحت نظارت دقیق پزشک انجام شود.

دمنوشهای زیر بسیار مناسب هستند:
در یک لیوان جوشانده گل ختمی، ۳ قاشق غذاخوری آب زرشک ریخته و روزانه یک تا دو لیوان میل شود؛ دمنوش آویشن ۳ قاشق غذاخوری + ۱۹ عدد عناب روزانه یک تا دولیوان میل شود؛ دمنوش اسطوخدوس + گل گاوزبان + سنبل الطیب + لیموعمانی هر۸ ساعت یک لیوان میل شود.

درجه حرارت را تغییر دهید:
برخی از بیماران درجات مختلفی از موفقیت را با استفاده ازحمام آب گرم ، حمام سرد ، حمام جت، حمام پا ، استفاده متناوب از کمپرس سرد و گرم، اضافه کردن پراکسید هیدروژن، سولفات منیزیم ، جوش شیرین، نمک دریایی و روغن‌های ضروری گزارش کرده‌اند. یک حمام گرم می‌تواند آرامش بخش باشد و ذهن افراد را از بیماری موجود دور ‌کند. اگر کسی معتقد است که حمام آب گرم یا سرد می‌تواند باعث کاهش درد در پاها شود حتما این موضوع رخ خواهد داد زیرا او می‌خواهد که این اتفاق بیفتد. ذهن و جسم او برای رسیدن به این موضوع مصمم است.

عادات خواب درستی در پیش بگیرید
داشتن عادات خوب مربوط به خواب توصیه‌ای است که به همه‌ی افراد می‌شود، اما مخصوصا برای آنهایی که مشکلات خواب چون سندرم پای بیقرار دارند، مفیدتر است. ممکن است بهتر خوابیدن، علائم این بیماری را برطرف نکند اما مطمئنا به شما کمک می‌کند تا کمبود خواب ناشی از این بیماری را خنثی کنید. نکات زیر را دنبال کنید تا خوابی راحت‌تر و با کیفیت‌تر داشته باشید.
. هر روز سر ساعت مشخصی به رختخواب بروید و از خواب بیدار شوید.
. محیط خواب خود را خنک، ساکت و تاریک نگه دارید.
.حواس پرت‌کن‌هایی چون تلویزیون و تلفن را در زمان خواب به حداقل برسانید.
. دو تا سه ساعت قبل از خواب از اسکرین‌های الکترونیک اجتناب کنید. نور آبی تابیده شده از این اسکرین‌ها می‌تواند ریتم ساعت درونی‌تان را بهم بزند.

رژیم غذایی خود را تغییر دهید:
امکان حساسیت مواد غذایی را در نظر بگیرید. بیشتر افراد با توقف مواد گلوتن دار نتایج بسیار عالی دریافت کرده‌اند. البته این بدان معنا نیست که گلوتن می‌تواند این اختلال را درمان کند اما ممکن است برخی از پاسخ‌های خودایمنی را که در بدن وجود دارد و باعث تحریک سندروم پای بی قرار درفرد می‌شود را درمان نماید. درمان حساسیت‌های غذایی بسیار مهم است و می‌تواند برروی سایر شرایط سلامتی بدن شما تاثیر گذار باشد. برخی از افرادی که دارای شرایط خاصی همچون پرفشاری، دیابت، پوکی استخوان یا اختلال تیروئیدی هستند باید به این نکته توجه داشته باشند. اگر این شرایط کنترل نشود، ممکن است نشانه‌های پای بی قرار را بدتر کند.